Keşke bu kadar zalim esmeseydi rüzgarlar
Eğilmez sandığım dallarım eğildi
Yerlerde sürünen bir fidan oldum.

Sıcacık bir gökyüzüydü istediğim
Şeffaf ve aydınlık..
Güneşin özlemiyle kavruldum durdum
Gölgeler düştü hep üzerime
Sonunda karanlıklara mahküm oldum.

Sere serpe büyüyebilmek için
Ayakta durabilmek için
Sağlam topraklara ihtiyacım vardı
Olmadı...

Gövdesinden sarsılan bir ağaç oldum.

Güz yağmurlarına düşürdüm yapraklarımı
Düşen yıldırımlar gövdemi ortadan yardı
Kabuğum çürüdü, içim boşaldı
Benden geriye kof bir kütük kaldı

Meltemlerle devrilen bir ağaç oldum.

Ateşte yanacak kadar bile odunum kalmadı
Toplasam bir kutu kibrit çöpü çıkmaz varlığımdan
Ama bir kibrit dünyayı yakabilir hırsından

Keşke bu kadar zalim esmeseydi rüzgarlar
Bin asırlık hayat olmaktı hayalim
Şimdi kurudu, yeşeremedi filizlerim
Devrilip yıkılan bir çınar oldu hayatım


13 Ocak 2009