Kelimelerin gözleri hüzünken
Sevgili mektuplarını özledi duygularım.
Sevişmeler çalan aşk’ı kuran meleklerin terk ettiği
Harabe şehirler rengindeyim.
Gecelemelerim umutsuz sabahlama dostluğunda
Uykularım ayrılık dirilmesinde
Hayat şiirin kara tahtası
Alfabesinde sesli günler sessizleşmesi
Şafak desenli damlalar renksiz küfür küfleşmesinde
Sızılar dua kokuyor hala.



Kelimelerce dokunan yedi renkli nefesim yerle gök arasında sıkışıyor.
Ne,
Yer yüzün.
Ne,
Gök yüzün.
Kalbim varla yok arasında
Sayıklıyorum.
Sevgilim dopdolu binlerce hüzün.



Duygularım sır teknesi duvarlara çarpıyor
Anılar ağır yaralı
Anılar ağır taşıyamıyorum.
Dudaklarım çatlıyor tuzundan
Dudaklarım yarılıyor
Dudaklarım mavi kanıyor
Oysa ki mavilerde
Martılar özgürce kanatlanıp
Özgürce göç ediyor mutluluklara



Hüzünlerim tutsaklık yanlısı
Aciz mahşer mahkumuyum
Ayrılık kutsal bir sürgün kana kana ibadet ediyorum.



Sevgilim,
Mektuplarını özledi duygularım
Kelimelerin gözlerinde umutlaşan
Kelimelerce gökkuşağı ile yazılmış
Kelimeleri gecesiz olan.



Ay kokan sayfalarda
Tenine düşen yakamozlara bakarak ağlıyorum
Gel kelimelerce aşkla vur ruhuma...