Kelimelerin
Meltem yapraklarıyla özgürleştiği
Sararmış sevinçleri
Mavileştiriyorum.



Adının sayfalarında
Filizlenen anılar
Ayasofya duvarlarına seslenen
Yalnız bir yetim ıslığı



Sadece
Kalbimin duyabildiği
Leyla ışıklarına karışamayan.



Binlerce kez
Yeniden kurulabilecek
Evrenin içinde
Aynı tutsaklığa düşebilmenin dualarını
Gözlerinde arıyorum
Gözlerin çok uzakta / bakmıyorsun
Şiirler ise
Sensizlikte akıyor sevgili.



Sahi
Gözlerin ne renkti senin
Kaç kez sevişmiştik oysa



Kalabalıklar içinde : adım adım
Kahve renkli fincanlarda : yudum yudum
Vapurlarda : sessiz sessiz
Ve kaç kez
Tenlerimiz bir birine dokunma telaşındaydı
İlk heyecanlarda



Bu şehir
Masum kaçamakların ön sevişmesinde
Sohbet ettiğimiz günlerde hala
Sensizken yabancı,
Tatsız rüzgarların
Ruhuma dokunduğu bir yetim ıslığı
Sadece benim çalmayı beceremediğim.



Umarım yarın duyarsın
Sana seslenemeyişimi
Ve yine
Gözlerin kadar
Güzel bakarsın şehre bizi hatırlamak için



Bize güzel bakan şehrin içinde
Ne kadar çok yetim kalırsam
O kadar çok dokunur artık hüzünlerim ruhuma. . .