yoruldu aynalar çirkinliğimizden
utanmakta varoluş zaten ansızın, apansız
ortaya açılan çirkeflerimizden.
bir bir yolunsa kirpiklerimiz de öyle
bir yerde içimiz kusmaktan bıkacak

uzatsan elini biraz, uzansan ademoğlum
korma biraz cesaret, düştüğün anda deniz tutacak
ve sular dolacak deliklerimizden içeri
çirkinliğimiz ayrışacak
ben de böyle uzanırken o gün ufak bir deniz oldum
yüzyıllar sonra anılarımı size deniz susacak

denizden geldik, denize çok şükür
kirlerimiz, benliğimiz, tenimiz bizden ırak kalacak
ruhlamızın düğümlerinde gezinip maviliği içerek
sonsuzluğa gizimiz bir bulut sunacak
utanma coşkunluğundan
utanma dans bize meyilli, sen de umarsız köpür
köpüklerde hüznümüz banyo yapacak.

karalardan kaçtık kardeşlerim, onlar durmalı yerinde
izniyle kaderin burda suya sureler yazılacak
okuyan bulunmasa da hatalı alfabelerimizi günün birinde
uçun burda denize, çekin suyu içinize
susmayın, adımız çığlık olacak
ve bilin o zaman tarih defterinde anımız zaten
ve bir gün hepimizin adı DENİZ olacak.