aşk neydi sevgili; yanyana iken gülümsemek dünyaya seninle beraber çay içmek simit yemek her şey ne de güzeldi değil mi keyif sigarası içerken karşı karşıya şimdi senden bana kalan gri düşler ve gözyaşı var sevgili hüznü miras bıraktın bana


ki tek istediğimdin sen şu yalan dünyadan öylece çok sevmişim seni şimdi artık mecali yok umutlarımın dizleri tutmuyor sen içimde ne varsa kırdın seni görmek sesini duymak bana acı veriyor sen benim için hep mutluluktun bilmezdim beni yaşarken öldüreceğine duymaktan haz aldığım sesinin....
çok sevdim delice şimdi kalbim ellerinde can veriyor.....dokunma kanayan yarama

ben aşkın hep içimdeki kadar güçlü olduğuna masallardaki kadar gerçek olduğuna inandım bunca zaman geriye dönüp baktığımda yıllara adam gibi bir seni sevdim bunuda haykırdım her defasında yüzüne şimdi susuyorum sevgili sonsuza kadar hep sana yazdım şiirlerimi dizelerimi ve belki bundan sonrada yazacağım ama neolur çıkma karşıma

çünkü anladımki ancak delice seven biri böylesine ayrılıkla çeker acıyı ve bu acı başka hiçbirşeye benzemiyor

şimdi sus...konuşma



saygımla