tanımadım kendimi,
ben,
tanımadım kendimi,
severken ne o bildi nede ben,
arasıra bakıştık sadece,
belki bakışarımızdan burkuldu yüreklerimiz,
yada kaynattı, arzu dolu bakışlarımız,
ve de, terledi arzulu bedenimiz,
aşık mı bana, onu tanımadan o bilmeden,
geçip gitti günlerimiz.

ama benim yüreğim,
öyle mi,
ne unuttu,ne attı onu içinden,kalbinden,
zaman geldi anısına bakışını daldı gitti,
zaman geldi, pişmanlığına ağladı sararıp bitti,
sevdiğinden vede özlediğinden,
acı çekti yüreğim.

bir tek resmi var o zamandan kalma bende,
o da siyah beyaz bir resim,yarısı yırtılmış,
gurup halinde,
baktım hem yırtık hem sararmış,
keşke dedim,keşke o ve ben olsaydık resimde,
ama değildik,
saten hiç olamadık ki, biz yalnız,
resme baktım,aşık gibi bakardı,meğer gözleri
ne o ne de ben,
diyemedik,birbirimize,anlatamadık oturup,
birbirimizi sevdiğimizi.
gözlerimiz, konuştu o da sadece bir kez,
bir yerde.

A.Yüksel Şanlıer
17 Ocak 2009-01-07
Antalya.