Masal bu ya !

Bir gece vaktinde, bülbül güle konmuş varıp,
Gülse susuzdur, durur sormaya başlar bakıp.

Al güle sormuş da ! bülbül, niye soldun deyip,
Ağlayarak bak suyum yok sulayan yok demiş.

Güldeki bülbül bakar , gül kuruyor ! ağlayıp,
Nerde yamuk bahcivan nerde yatardır demiş.

Öldü demiş gül hemen sonra bakan yok demiş.
Şaşkına dönmüş gülün bülbülü, olmaz ! demiş.

Gülse konuşmuş hemen sen sula akşam demiş,
Sonra güzel gül ! gülüp bülbüle, gel kon demiş.

Bülbülü sevmiş de gül, konca verirmiş ! hemen,
Sonra güzel bülbülüm gel diye, kokmuş hemen.

Sonra güzel sesli bülbül, name yazmış güle,
Kâlbimi verdim güzel gül sana ben,sev diye.

Sonra cevaplar güzel gül, kokarak bir name,
"Der ki viran oldu gönlüm, seni sevdim de ah."

Gül der ki

“Her gece mehtapda, sensiz bu gönül neylesin,
Sen beni sevdin, seher vakti ! güzel güldesin.

Bülbülü ağlar duyup, der ki neden ağladın,
Ağlayarak sen benim kalbimi hep dağladın.

Bülbül.

Bak sana geldim, yeter ağlama çok ağladın,
Gülmeye hakkın mı yok, bana dert bağladın.

Soldu’mu güller seher vakti, gönül dağladın,
Yapma güzel gül, senin uğruna çok ağladım.”

Der de, bülbül ;

Amma hazan vakti bir gün gece, bülbül susar,
Bir daha ötmez, güzel gülse ! hüzünden kurur.

İşte budur ! al gülün sevdası, duydun mu hiç ?
Bülbülü hiç sorma ölmüş ! gülü açmaz’dı hiç.



((Müfte’ilün, Fâilün, Müfte’ilün, Fâilün)


A.Yüksel Şanlıer
15 Şubat 2009-02-15
ANTALYA.