yağmur yağıyor yedi tepeli şehrime ,
gözlerimde ki bulutları katıp damlalarına
amaçsızca yürüyorum sokaklar da ,
içimde ki çocuk kahırlar içinde / aldırmıyorum ..

hatta ölsün diye bekliyorum bir an önce !
ölsün ki son bulsun acıları , sonra sessizce gömsünler boş bir mezara
sancılarını soğuk bir mermere kazıyıp
şiir tutan ellerine kalemini bıraksınlar ..

ardından !
hiç ama hiç kimse tek damla yaş dökmesin

ve

yağmurlu bir gece de ölmeli içimde ki çocuk
sadece gökyüzü ağlamalı ,
çisil çisil sonra da sağanak yağmurlarla

şiirler susmalı .. gri bulutlar şehrimi sarmalı
tarifsiz bir hüznün nağmeleri bir kemanın tellerinden ,
nota nota düşmeli ..
mavileri üşümeli ardından son kez ,
umutları soğuk kaldırımlara savrulup çiğnenmeli

deniz bir parça iyot kokusu bırakmalı kucağına ,
ay ışığını söndürmeli ..
sahnesi olmayan bu hayat oyunun da , tek sırdaşı geceler !
yaşamın karelerinden silmeli tüm anılarını , rüzgar keskin esmeli

haydi içimde ki çocuk , vakit tamam

tek söz kalmadı söyleyecek …


ömrü saatlere sıkışmış kelebek telaşında
incinen bir hayatın yarası yüreğimizde,

gitmek gerek …