10
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1880
Okunma
Çirkef yalnızlığın
Kirli oyunlarında soydular
Tüm arlı hülyalarımı
O zaman başladım sevmeye
Yaban arılarını
Dedim sana; “kimsesizlik,
adamı daha da güçlendiriyor”
Kış gidene kadar
Sessizliği, suskun bekliyor
Cevize alışık ağaçlar
Bu yüzden müdanasız
Ve biraz savruk
Aklımdaki boş sokaklar
Kalan ne kadar keder varsa
Sardım semerime
Şimdi ne acı düşer aklıma
Ne verdiğin işkence…
Sal gitsin adımlarının yalanını
Hakikat ne ise yüzüme vursun
Taşı gevşek kaldırımlar…