Vazgeç hatırlamaktan

Saçları dağınık bir geçmişe say

Tut ki dört duvar bir mahpusluk yaşadığın

Demir parmaklık voltadan arta kalan

Ya hür bir sevdaysa pervaza konan güvercin

Neye lazım

Az sonra gelecek olduktan sonra gardiyan

Elinde cop gezerken koğuşları

Fe tipi bir engizisyon işte

Sevmekten arta kalan


Hatırlanma hatta…

Doğan her güneş batar

Sulara gömülür bir yerlerde her akşam

Ardı ay, ardı karanlık

İşte o zaman,

Lacivert bir hüzün çöker bakışlarına

Denizin sesini uydur aklında

Martılar bağırsın, bağırsın

Kadim mısralara sarıl

Tutamazsan kendini

Durma, ağla...


Kara kuru bir kalem bul sonra

Duvarlar senin, duvarlar özgür

Dikilse de önünde öyle soğuk

Öyle büyük bir engelmiş gibi

Çiz, sana bakan yüzüne bir resim

Anne, baba, çocuk el ele

Ya da iki satır bir şiir yaz ortasına

Korkma karalamaktan

Karalanmaktan korkmadığın gibi…