Gönlümün sessizliğine alışmıştım
Ta ki karşıma sen çıkana kadar
Senin güzel yüzünü görüp, bakışına bağlanana kadar
Uyunmayan geceler, geçmeyen günler başladı
Ama bu can seni düşündükten sonra hepsine razıydı
İçtiğim çayı sen tatlandırıyordun
Açlığı hatırlamaz oldum sana baktıkça
Soğuk kayboldu senin yanında
Bunca yıl sonra hayat buldu akşamlarım
Güneş battıkça
Gülümseyerek merhaba dediğim sabahlarım
Seni hatırlattı güneş doğdukça
Seni düşünerek yürüdüğüm o taşlı yollarım
Ruhuma hayat verecek sen yaşadıkça…