eğer bakmayı bilmiyorsan
açamazsın gözlerdeki gizli sandığı,
anlamıyorsan dilsiz kalbin dilinden
dinleme boşuna
duyamazsın hiçbir sözün feryadını.

yalanlarla oyalanıyor bu dünya
kimin yüreği kimin yatağında belli değil!
tunçtan olsa da utançla yaşayanlar
güneşin her doğuşunda erir
başı öne eğilir aşkın huzurunda;
uykusu uyuz olanın
yorganı ak simden
yastığı pak tüyden olsa ne yazar!
rüyâsında akar yüreğinin salyası
aklı pisliklerde gezinir.

güzelim,
her güzel söz tat vermez adama,
şeker de tatlıdır;
ama sunulursa arıya
sahte olur petekteki derman
bilerek aldanır gönül kovanı
sadece açlığını doyurur açların
şifa beklenmez o baldan.

fikri arınmamışsa bulanıklardan
bal kadar saf değilse sevenin sevdası
insaf yoksa göğsündeki gölde
bilemez hayatın imgesini;
herkes eteklerindekini döker
kendini toplar yerden
ve çözülür içindeki gizli bilmece
nasıl bakıyorsa öyle görür
dünün sararmış resmini.

yeter!
bu yıl başkaları kaldırsın dağlardaki karı
kendini çözsün buzlar;
yalnız çiçeklensin kiraz ağacı
bensiz yeşersin yaylalar;
yorgun bir yolcuyum ben bu yolda
dizlerinde uyumaya geleceğim artık;
avuçlarından öperek okuyacağım seni
parmakların mısra ise
ellerin şiir değil mi!..