Dünümde kaldı ama, bu sevda hikâyesi,
Senden daha öteye, bir adım atamadım,
Anlamadım gönlünün, neydi benden gayesi,
Senden sonra günüme, bir günü katamadım...

Sen diye başladı hep, her şiirim her şarkım,
Ne Mecnun ne Kerem’den, olmadı hiçbir farkım,
Sen gittin ya ardında, döndü zannetme çarkım,
Senden sonra günüme, bir günü katamadım...

Sensizliğe meydan da, okudum kimi zaman,
Bilmedim ayrılığı, ne çok zormuş ne yaman,
İsyanıma karıştı, dilimdeki her aman,
Senden sonra günüme, bir günü katamadım...

Saymadım hasretinle, gönlüm kaç kez vuruldu,
Yine de yıkılmadım, hep umutla duruldu,
Saatim hep gelirsin, diye sana kuruldu,
Senden sonra günüme, bir günü katamadım...

Köşe bucak kaçmaya, çalışsam da ne çıkar,
Hatıralar her gece, canlanır beni yıkar,
Zalim, boynumda ilmek, sıktıkça sanki sıkar,
Senden sonra günüme bir günü katamadım...

Dünümde kaldın ama, sen ve senli her anı,
İnler yokluğun ile, bedenimin sol yanı,
İyi bak, iyi dinle, seni seveni tanı,
Senden sonra günüme bir günü katamadım...

12 / 12 / 2008 – ADANA

ERSİN KAYIŞLI