Şehrin kavrulan tenine düşer yağmur
Dalar gözlerim yüreğim kambur
Yorgun güneşin uykulu gözleri
Bir ben bilirim
Bir de damla olan derinimi

Güvercinler kanat çırpmıyor semada
Kim bilir hangi pervazın eteğinde saklanmakta
Bense saklanmaktan usanmışım yağmurlu havalarda
Hüzzamın en karası
Hayat olur doğduğu koylukta

İnsan ve cinden arınır sokaklar...
Kaldırımlar
Rahmetin olduğu yerde zulmet ne arar
Ve yüreğimde bir bulut
Gönlümdeki sevdayı yoklar

Gelincik çiçeğinin boynu bükülür
Eğildikçe büyür de büyür
Aşklar
Zannetme ki sen sırt dönüldükçe küçülür
Gönül dergâhında ermiş derviş olur süzülür


Toprak iliklerine kadar emerken yağmuru
Dudağından boşalan
Şerha, şerha su
Gözler aktıkça boşalır mı sandın kuyu
Hüzün bir yandan besler tenini okşayan soluğu


Bir ben bir de bulutlar ayakta
Aşkı demliyoruz toprağa baktıkça
Ayyuka çıkıyor İnfaz edilmiş duyguların ızdırabı
Kahır ç/ok acı
Gür pınarlara karışırken ruhumuz yaralı




Zühal Z...
30.11.08