Ne yapsam takip edecek beni bu düşsel imgeler
Rüyalarım gerçek, gerçeklerim rüya
Bu kaybolmuşluğu simgeler.
Hayatım varolduğunu sandığım çizgiden çıktı
Hep gözlerimin önünde dönüyor
Varolmayan şeyler.

Üst üste duruyor herşey beynimde
Yer yok artık başka birşey öğrenmeye
Susmakla anlatıyorum derdimi
Suratıma bakıyorlar sanki bakar gibi bi deliye
Ruh halimi bilmiyorlar, ben de söylemiyorum
Ben artık konuşmaktan sıkıldım, ilgilenmiyorum.
İçten içe sonumu merak ediyorum,
Yazılmış bana bi kader ama
Boyun eğmek istemiyorum.

Kendi kendime kızıyor, ruhumu tokatlıyorum
Ruhum bana küsüyor, ben günden güne eriyorum
Arada bir ben manyak mıyım diye düşünüyorum
Düşüncelerim sapıtıyor, ben manyaklaşıyorum.

Aynada bana bakan yüz herşeyi anlatıyor
Nasıl oluyor da insanlar gözlerimi okuyamıyor
Herşeyin özeti gözlerim, tüm yaşantımı anlatıyor
Sanki ruhum gözlerimden taşıyor.

Rutinleşen şiirler gün geçtikçe beni boğuyor
Kelimeler, cümleler manasını yitiriyor
Anlatmak istediğim derdim, başımdan aşıyor
Derdimin ne olduğuna ben de karar veremedim, sabrım taşıyor.

Devam eder böyle sayfalarca bıraksam kendimi
Şimdi özgür olamıyor bu özgürlük alimi
Anlatılacak çok şey var ya da herşey tek kelimede saklı
Başı yok sonu yok, benim meselem çok farklı.

Beynim patlamak üzere düşünmemeyi düşünmekten
Düşünmeden yapabilirim aslında bunları düşünmesem
Fikirler çarpışıyor beynimde, sarsıntıyı hissediyorum,
Yazılacak çok şey var ama, ben susmak istiyorum...