Ne yararınız dokunacak bana?

Dokunmazken yararınız kendinize

Ne öğreteceksiniz bana?

Hiçbirşey bilmezken kendiniz.




Yaşamda öyle anlar vardır

Dünyaya sığmazsın, kabın daralır.

Bu...çok basit, çok basit bunlar

Anlayamıyorum, ruhum daralır.




Kurtulsam günahlarınızdan,

Üstüme yapıştırdığınız yaftalarınızdan

Gitsem, gitsem göklere, denizlere

Bulut olsam, çiçek olsam, aydınlık olsam.




Aysam gerçeklere, ruhum yücelse

Bir dağın tepesinde aydınlık içinde

Hissetsem ulaştığımı doruklara

Bir ben, bir kendim, bir ben yalnız sadece.




Kaygılarınız, anlamsızlıklarınız ve siz

Uzak durun benden, ben sizden değilim

Ben, kalabalık oluşturmak için gelmedim dünyaya,

O beyinlerinizle bana deli diyebilirsiniz...




Bu, bu şey yaşamak değil..

Boş şeyler, anlamsız bunlar... kandırmak bu

İnsan bu olmamalı, böyle olmamalı

Bu, bu şey yaşamak değil...




Ruhum sığamıyor buralara

Ben buraya ait değilim

Ben uzaklardan geldim

Ve yine uzaklara gideceğim.




Bildiğinizi sandığınız şeyleri

Alıp karanlığa gömeceğim

Onlar oraya ait, orda kalmalı

Nedir ah nedir insan olmanın anlamı?




Boş kaygılar, boş tasalar, boş hayatlar

Yaşayanları gibiler...

Öülersiniz siz, gözleri açık

Gözleriniz kapandığında mı canlanacaksınız?




Bu dünya çok, çok yapmacık

Biz buraya ait değiliz.

Oyun bu işte oynadığımız

Süremiz dolunca uyanacağız.




Haykır haykır ey küçük insan

Ay artık, uyan aydınlıklara

Hikayen bitmeden senin de

Bul birşeyleri şu sonsuz hayatta.




Anlam kat kendine, anlamsızlığına anlam kat

Anla hayatı, yanlışlardan arın

Arıt kendini

Ve uç uç gökyüzünde bu arınmışlıkla.




Nerede yaşarsın sen,

Evin nerededir?

Tabiattır senin evin,

Ve dünyasıdır bilgelerin.




Uç ey ruh uç

Kon sonsuzluklara...