nefretim sesine
borcudur hançeremin
sadık kalmak gerek ihanete
ayrılıktır o dilde ki en sahte
kimsenin anlamadığı bir dille
pıhtılaşmıştır her söz
vuslat diye diye inliyor
hiçbir ben öğretemezken aşk’ı
şimdi sen kimleri dinliyor
el sinesinde

sözün büyüsü mazmunlaşır
kaderin cilvesinde

acı yüzden çekilmiştir
çektikçe çile
günah boylu boyunca seccadedir
bir kere değdirmeye gör alnını
surettir silinmez hiçbir lekede
duanı fısıldar kalbime melek
sen sevmeye büyütürken ellerini
hangi kitapta yazar
sadece “sen sev” beni

kabul olunmamış niyaz mazmunlaşır
sabır tespihinde

yer gök yitirdikçe kutsallığını
içi boşalmış bir beden
boşaltmış diğer bedenle sürer hükmünü
ibadetle başlar inkâr
ruh sadece ikizini arar
kalbe düştükçe ikrar
bir seher vaktidir intihar… kanar
aşk döndükçe yüzünü kul’a
hak oturur duaya
her imtihan sonrası kurban edilmiştir oğul
kaburga kemiğini arar tenhada
şimdi soyundun da vardın huzuruma
huzurum
üstü toprak örtülü bir geçmiş
aşkın mı!
daha benden geçmemiş…

aşk’ın adı mazmunlaşır
adımla yazılmış oyunda…