bilmem ki gece kime efendidir
soyunur taze düşler
içinden geçildikçe büyütür hasreti
ölüm müdür sebep
gölgene

nasıl bir gölgen var senin

sen ki geceye kur yapan ince sızılı bir mavi
dinle
hiç mi çalmadı kapını korkağın biri
bak
gölgende büyüyor cinnet
ki o da kardeştir sesine
sesimle

nasıl bir sesin var senin

kaldırım yosması üç beş fiil
çekmedikçe hasretini
nedir ki seni saymak ezberimde
bak
üç beş dedim
dörtledikçe ihanetini
arada kaldın yine
arafta kaldığın gibi

nasıl bir saymaların var senin

saydıkça azalıyor us/um
us/lanmıyor yalnızlık
sus
belki bir intihar kadardır
gözleri piç çocuklar bu şehirde
oradan mı baktın kendine
kendin bile değilken
aşk’ın içinde

nasıl bir aşk’ın var senin

in gözlerinden ölümün
seyirlik bir telaş ile kardeş şimdi ömür
törpülendikçe kanatıyor
kanat takıyor gece
kutsal bir ayini bozar gibi her hece
ki
dörttür kutsanmış kitap
indikçe büyüttü aşk’ı
her birinde senle…