zamanın karanlık yüzünü perçinledim
saklamadım içimdeki serinliği
aşk’ın gölgesinde kalmış sözler gibi
bulamadım canımın usulca aktığı yeri

can ol bana
acı olma…kırılırsın

ne zaman yağmur yitirdi adını
iki rahmetten biriydi gözyaşı/n
içinde deli bir ırmak çığlıktı
adımı tüketirdin
çokça sevdalı baharların yangınında

kül ol bana
alev olma…sönersin

benim sende bitmişliğim vardı
yıllarım yabancısıydı yollarının
uzağın büyüsünde rastladı gözlerimiz
bakışlar nişan düşürünce hasrete
sus haritasında iki uzak nokta kadardık

yol ol bana
gitmek olma…dönersin

ömür ulaktır
bir nefes gibidir ölüme
ulaşınca tamamlar aşk’ı
ahir zaman seyyahıydım
dolandıkça merkezinde
en fazla bir dalgayım denizinde
ömür dediğin nedir ki
ölmeyince ellerinde

hayat ol bana
söz olma…bitersin

sabrını beklediğim heceler düşüyor
adımı yazsam suretine
aslın çıkar karşına
hiçliğine akan bir dua gibi süzülürüm
mührü kırılmış dudaklarına
dudak çizgisi de birdir
alın çizgisi ile
nasıl silerse tanrı
öyle silinmem dilinden

kader ol bana
keder olma…geçersin