ADEM-İ İMKANADEM-İ İMKAN adem-i imkânsın sen, sayısız rızık içinde mahrûm bırakılmışsın herkesten... nil sessizliğinde akar gece ve gizler seni yıldızlar, zulmetler susar, fehmedemez seni. toprağa umut eker soğuk avuçlar... giderler hayallere onlar, kavuşmak için gülüşüne ve üşürler yaz güneşinde sessizce. tülbentten şeffaf, yollardan uzun, ararlar, ararlar bulamazlar... ki onlar: Yusuf gibi güzel, Hamzâ gibi güçlüdürler. onlar ki sana yine de erişemezler... ben, tüm mahrumiyetimle, ve çaresizliğimle ben, kimim ki? ben ki: onların yanında dür-dâne, ve mestâneyem ben, sâkisiz mecliste... M.G... |
ve çaresizliğimle ben,
kimim ki?
ben ki: onların yanında dür-dâne,
ve mestâneyem ben, sâkisiz mecliste...
TEBRİKLER ÇOK GÜZELDİ