karışmadıkça kanına
çıkamam kendi yoluma
oysa yaşamak kadar değildin
alnım adında çizildikçe
bir rüyayı seçmiş tan yeri
ağardıkça kalbinin rengi
aşk mürekkebine batırdın
batırdıkça buldun
içindeki nefreti
tenim yalnızlık bildirgesi şimdi
okunmak bir durumdu
okudukça durdun

dua
sana açtım kendimi

tecrübe ile sabit bir dilden gelmişti öğüt
öğüttükçe dişlisi paslandı
kalbi hala işler
içlendikçe ah’lar
ötesi keyif sürer
değil mi ki kahya ile sırdaştır
-erkek-
seri/verir de
sırrı ruhunda saklar
ketumdur
yılanın derisi kadar

soyuldukça gerçekler bedeninde
soyunur rakamlar
tutsaydı eğer
bir/inin ah’ı
okurdu ikinci
ikindi de selayı

farzdır şimdi her dua
salla
nasıl olsa tanrı da baba
ki en büyük ceza
yaratmış toprak diye aşk’la
değil mi ki yerimiz orada
ölüp ölüp dirilene kadar

beddua
sana açtım kendimi…