kayboluyorum kızılının girdabında
lütfen artık ismimi anma
hiç bilinmez o makus yolculuğa
hayallerinin eziyetiyle gidiyorum..

şimdi hiç görmediğim o renksin
âmâyım her an yok oluşlarınla
sanmam ki artık kalbime denksin
sürükleniyorum dayanılmaz fırtınalarınla..

sen şimdi o açmayan çiçek
direniyorum mahcubiyetimle sarsılarak
veda gözlerinde mahkumiyetimi anlatıyor
dağılıyorum esaretimin izlerine bakarak..

sürgünüm yüreğinden, korkularıma sığınarak
elîm ve bitkin serkeş hallerim
okyanusunda yalnızca bir damlayım
boğuluyorum dalgalarında mahvolarak..

bu acîb vartadan yoktur kurtuluş çaresi
yüzünde belirmiyor artık o mutluluk gamzesi
ne zordu oysa her şeyi unutup silmesi
rıhtımında öksüz ve sessiz bir vedayı tutuyorum..

yok tek bir kelime konuşmaya mecalim
boynuma geçmiş urgan gibi vebalin
ben hep bıraktığın yerde aynı şarkıyı söyledim
ve şimdi gözlerin umut kadar uzak, ecel gibi yakın..