Gökyüzü bugün kıyafetini ters giymiş.
Bulutların etiketi sırtından aşağı sallanıyor.
Güneş desen akşamdan kalma bir ayyaş.
Koca bir gün devirmiş geceden.
Gözünü aralayıp da doğmaya mecali yok.
Kafasını bile kaldıramamış ufuktan.
Neresinden baksan,
günün şirazesi kaymış bugün.

…

Bende otursam şimdi,
bir büyük misali açarım şiiri.
Ve bir solukta dikerim kafaya bütün kelimeleri.
Sonra ufuk çizgisinde yürürüm.
Adımlarımın kusursuz olduğunu iddia ederim.
Gündüz vakti olmayan yıldızlara çarparım,
ayık olduğuma dair bin bahane sayarım..
Ama yok…hiç halim yok.

…

Müridim olmayı bekleyen kelimeler olurdu,
kalemin ucunda hazır kıta.
Bugün onlar da yok makamında.
Şiir desen dişlerini sıkıyor,
huysuzluğu üzerinde.
“Hiç bana bulaşma şair” diyor.
Ağzımı açsam öfke kusacak,
kelimeler ellerimi yakacak.
Bu kafayla şiirle hiç tartışamam;
bir de o çarpar beni.

…

Sabahına uyanamayan güneş,
şairini dinlemeyen şiir mi olur?
Tam bir hengame işte.
Öyle mendebur ,
öyle suratsız bir kafanın içindeyim.
Kimin yalnızlığı daha büyükse,
oradan bir sigara uzatsın bana.
Bir nefes yakalamam lazım.
Zoraki de olsa;
lehime çevirmem gerek bu günü
ve bu şiiri.

…

Serseri bir dağınıklık var üzerimde.
Kentsel bir yalnızlık doldurdu evi.
Acının en yüksek tepesine çıkmışım meğer
ondan yitirmiş gökyüzü dengesini.
Gün görmemiş bir sancı,
volta atıyormuş göğsümde.
Hepsinin sebebi senmişsin.
Bana küstü diye,
boş yere surat yapmışım şiire.
Vay halime!
Akciğerlerime sabır yazmış doktor,
yine de seni çekiyormuşum içime.

..

Akşam sefası niyetine gelsen
ne güzel olurdu şimdi.
Uzatsan elini,
belki gün toparlardı dengesini.
Belki güneş sarhoşluğundan utanırdı.
Bulutlar etiketini koparırdı.
Belki şiir de barışırdı benimle.
Anla işte!
Geldim dediğin gün toparlanacak her şey.
Sen bir de o zaman gör beni!
Şiirde devrim yapmazsam, şair değilim!

….

Bir şiirimiz var… ona da karışma be doktor.

13.10.2025
22.19