Düşlerimi helak eden bir umutsuzluk
İşgal etti ayaklarımı sokağında.
Ardın sıra bakakaldım.
Nereye gideceğimi bilemedim.
Ama “O” beni yalnız bırakmadı.
Rahmetini yağdırdı üzerime.
Gözyaşlarımı sakladı insanlardan.
Kursağımda kilometrelerce acı
geriye bir çift yaralı diz kaldı.
Tükenen dermanıma diren diyemem artık.
Nerdesin içimin en sahi sızısı?
Geleceğim diye söz vermiştin.
Daha yolu yarılamadın mı ?

Darağacında bir umut kırıntısı.
Yarağacında askıya alınmış bir aşk.
El ele verip ipi geçirdiler boynuma.
Yokluğun üstlendi cellatlığı.
Senden uzak,
köhne bir sokağın tavanında
kaç kere sallandırdı hasretin beni.
Kendi kıyametimi izledim aynalarda.
Canımın içi ,
sensizlik göz göre göre kıydı bana .

Diyorlar ki;
“ayıp böyle sevmek buralarda”
katlim vacipmiş güya aşk uğruna.
Alsana beni ölümlerden!
Yoksa razı mısın tüm olanlara?
En azından son isteğimi sormaya gelmeliydin
Tenezzül ettin de varamadın mı bana ?
Mahşer gününe mi yazdı vuslatını kader?
Çıkıp gelseydin eğer ,
utanırdı ettiğinden beni kıskıvrak ele geçiren keder.

Beni bir öldürüp dokuz doğurdu hatıraların.
İsmail misali kurban ettiler yokluğunda.
Şiirler vurdu boynumu satır aralarında.
Bir yol bulsaydım yaşamak için diretmezdim gel diye.
İçtiğimiz onca kahvenin hatırına.
Kırk yılında gözüm yok inan!
Bana bir nefeslik can olsana!

Diyorlar ki
“Tez vurulsun parmakları !
yazmasın alnına yazılmayanı”
Ayıpmış buralarda sevdalı şiirler yazmak.
Kelimelerim devrildi zoraki suskunluğumda.
Tenimde sayısız şiir yanığı,
kalemim ustura.
Adın gark oldu yazdıklarıma.
Sen beni şairliğimden tanırsın.
Suya yazdım adını okumadın mı hala?

Canımın yangınından çıkan dumanla sayısız kere haber saldım diyarına.
İzahı mümkün olmayan bir yokluğu
başka türlü yazamazdım bağışla !
İki yakası bir araya gelmedi kelimelerin.
Harfleri bile kavuşturamadım ...
Darda kaldım göğsümün ortasında.
Dediler ki:
Aşktan ölmekte ayıpmış buralarda.
Selalar çalınıyor kulağıma ,
geç kalmasana bana.

Bir kadın düşün şimdi
Çıplak ayakları ile keskin şiirlerin üzerinde yürüyen.
Kanrevan olsada cümleleri seni yazmaktan vazgeçmeyen.
Ve bir adam düşün o kadını aşk k/aybından öldüren .
Bu şiir bitmeden ört üstünü iki gözüm!
Bilirim,ben öldükten sonra üşürsün sen.

...