BeğenAntolojimYorumlarPaylaşTweetle
Zan…
Zan…
Zan…
Aşk yücedir diyen dilde cellat oldu “zan."
Adımdan saklanan ruhumdu giyotine yatırılan.
Ay ve güneşin kavuşma vakti,
masumiyetimin boynunu vurdu “zan."
Telli duvaklı düşlerim kanlar içinde.
Beyaz sandığım her şey,
alnıma sürülen bir leke.
Sevda,
düğün yerinde değil,
hüküm yerinde.
Hiç bir toprakta huzura eremeyecek kadar
ölü sayıldım bir ikindi vaktinde.

…

Ar...
Ar...
Ar...
Dualar değil,
şathiyeler dizdi ölmüşlüğüme.
Ar,ne diye uğramaz er kişiye.
Dilini günaha bulayan da sevgilidir,
zan dediğimde.
Hakikati şeytana bağışlanmış kelimeleri
suç diye devirdi üzerime.
Bir gecede basiretim bağlandı.
Hangi soysuz zan,
aşk diye sunulduysa bana,
hangi ayaz
“sevgi” adıyla saplandıysa ruh kemiğime;
her birine sözüm var.
Ama dil dökmem sevgiliye.

…

Hak...
Hak...
Hak...
Had bilinmeyen dilde hak ne diye durur?
Zehir zemberek sözler niyeti çekemez temize.
Yan diyende sevgili,kal diyende.
Arafta pusuya düşürüp sev diyende.
Haklılık arayanda katildir sevdada,
haktır sanıp aşkına zan yıkanda.
Gözüme suç kaçtı,
aklayamam kimliğimi.
İsmim olay yerinde bırakılmış bir delil gibi.
Teslim olursam gururumu itler yesindi.
Tek yönlü kaçışlar ördüm kendime.
Kalmak ,
bir fahişeden daha kötü yapardı ismimi.

..

Aşk...
Aşk...
Aşk...
Bir insan sevdiğini parça parça ayırır mı,
sırf kendine sığsın diye?
Ey Sevgili dedikleri!
İçimden kaç “ben” çıksa yetinecektin?
Kaç şiir karasıyla alacaktın gönlümü?
Vurduğun yerde ot biter mi sanırdın?
Annesiz kalan düşümün kızı,
sehpamı tekmelese hakkıdır şimdi.
Yemin olsun sana bir umut doğurmayacağım.
Aşkla başladığın tüm kelamlarından düşür ismimi…!
Yemin olsun sana "yar“ olmayacağım!

...

/Zan , aşka baskın yaptıysa fersah fersah,
veda , kalemi bırakıp hakikate yürümektir şimdi../

...

20Aralık2025
00.14