1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
138
Okunma
Son fark ediş: Özlemin ve imkansızlığın şiiri.
Bu sana yazdığım ilk değil,
Ve ne yazık ki son da olmayacak.
Sen,kendi yörüngende dönen bir yıldız,
Kendi evinde,dört duvar içinde yetimsin.
Ben ise;
Yüzüne bakmaktan korkan bir şövalye,
Zırhı düşmüş,kılıcı unutulmuş.
Hükümdarım değilsin,
Çeyreğim bile değil,
Ama karşımda duruyorsun—
İnancımın son kalesi,
Düşmemek için tutunduğum son sancak.
İbadetimsin.
İçimde büyüyen bu boşluk,
Belki seninle bile dolmayacak.
Koca bir ağaç olmuş,köklerinden kopmuşsun,
Asmaya kıyamadığım iyi niyetimsin.
Tavan arasında, üç ayağı kırık bir çaresizlik.
Sağlam ayağım değilsin,
Dayanağım değilsin.
Ama ateşten tahtında oturmuşsun,
Tırnağımsın,etimsin.
Sabah gözümü açınca ilk düşündüğümsün,
Ama aklım başıma geldiğinde en son fark ettiğim.
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz