“Beni Bana Bırak”
Sabaha karşı uyanıyorum yine
Adın düşüyor yastığımdan yere
Kimseye anlatmadım seni
Çünkü herkes eksik, sen bile bazen

Kendimi senden kurtarmaya çalıştım
Olmadı, kalbim beni ele verdi
Ben çok sustum, sen hiç duymadın
Aşk dediğin biraz da körlükmüş meğer

Herkes güçlü ol dedi bana
Güç dediğin buysa istemem
Ben kırıldım ama eğilmedim
Sevdim, evet… inkâr etmem
Beni bana bırak artık
Ben bu yangını taşırım
Sen gidersen dünya dönmez sanma
Ama ben biraz eksilirim

Kalbim alıştı yanmaya
Acı bana yabancı değil
Sen sevemedin diye
Ben sevgimden vazgeçmem, bil

Bir gülüşün vardı, ömrümü aldı
Bir susuşun var, içimi parçaladı
Ben seninle kaybolmayı sevdim
Bulmak kimsenin umurunda olmadı

Yanlışım varsa sevmekti
Doğrum hep sen sandım
Herkes gitmeyi seçtiğinde
Ben kalmayı öğrendim

Beni yarım sananlar oldu
Eksik dediler, güldüm
Ben eksik değilim
Sadece çok sevdim
Beni bana bırak artık
Yük olmasın adın bana
Sevgi bir ceza değil
Ama sen ağır geldin kalbime, anla

Kalbim hâlâ atıyorsa
Sebebi sen değilsin artık
Ben küllerimden doğmayı
Senden sonra öğrendim, alıştım

Bir gün sorarsan hâlimi
Doğruyu söylerim
Seni affettim belki
Ama geri dönmem, bilirim
Çünkü bazı aşklar
Hatıra olarak güzeldir
Yaşanırken yakar
Biterken öğretir
Beni bana bırak artık
Bu son ricam, son sözüm
Seni sevmekti günahım
Ama kendimi seçmek…
İşte şimdi en büyük devrimim
14.12.2024
Zehra ündoğduer