Başlıktan başlarsak sesin kilime benzetilmesi:

Aslında tarihi bir süreçten ziyade çocukluktan başlayan sürece dikkat çekiyor. Öyle ki kilimlerde motifler, yollar hepsi bir anlam taşıdığı için hayatını oya/lıyor diyebiliriz. Yollarla göçü yolculuğu veya yaşamın evresini, duraklarla dönüm noktaları gibi...

Oyuncak sürüsü:
Oyuncak, bir çocuğun hayal dünyasına oturttuğu izdüşümdür. Masum hikayesini oyuncağıyla yaşarken kirli dünyadan uzak hisleri temiz kalır. Bunu göremez büyüdükçe yaşları küçülenler! Ki, çocuklar belli etmeseler de (gizli bahçelerinde) içinden yaşarlar. Ney gibi yanık sesleri susarken, piyano ritminden kopan hayatları titreşirken “O, günahsız meleklerin” hesabı (Benden sorulur) büyüdükçe kirlenen bizlerden sorulur.

O gizli bahçe ki harflerin mahremiyetten kurtulup açılışında çiçekler dahi renklerinin anlamını sorgular. O ki mesnevilere sığmayan ağıtların yankısı içe dokunur. Öyle ki hatıraların izbesinden kurtulamayan acemi bakışlar hayata anlam veremeyen masumiyetin gözleridir. Öyle ki; yılgınlığını yırtan bir sesin yağmur bereketinden doğuşu, özgür güvercinlerin ulaklığında şifa gibidir. Ki hep tazelenir anılar masal kadar sıcak, en ağrılısından da olsa tatlı gelir acılar…


Sevgili Kardeşim Boran, özledim desem kusurum ne kadar örtülür bilemem. Ben ki dünyanın hengamesinde sallanan beşik gıcırtısında uyuyan ve büyüyemeyen bir bireyim. Hakikatlerin duvak gibi örtüldüğü bir zamanda duvağı kaldırmaya cesaret gerek. Öyle ki tıngırdayan seslerin mevsimsiz geçişlerindeyiz. Resim ki beni benden alan görselliğin değil kalbimden dökülenlerin payesi. Şiir ki; imgelerin derinliğinde sızılarımı tuzlayan toplumsal bir ağartı. Nasıl denir? Dönmeyen dilimde sökülmeyen nakkaşlar var. Bilirim söylemesem de anlarsın. Sen, sözüme değil sadece benliğimden öte sol yanımda aynamsın…

Tebrik ederim kardeşim sürçü lisan ettiysek affola…

Selam ve saygıyla her daim…