3
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
59
Okunma
Gülüşünle göğe kanatlanıyorum gün batımında.
Güneş batıyor, gülüşün doğuyor.
Tüm semayı dolanıyorum kahkahalarınla.
Saçlarının her teli
gece gökyüzüne yansıyor;
karanlığı tane tane aydınlatıyor.
Dudaklarından uyanınca kelimeler,
gün doğumundaki pembe turuncuyu
suskun bırakıyor sesini duymak için.
Gülüşünün ardından bulutlar su döküyor,
hemen geri gelsin diye.
Yağmurlar, gözlerindeki pırıltıdan
çalıyor gökkuşağını.
Rüzgâr, şehrin her sokağına
kokunu işliyor.
Attığın her adımda toprak,
senin sevgine çiçek açıyor.
Sen gelince şehir derin bir nefes alıyor;
gökyüzü, yeryüzüne kavuşuyor.
Gül sevdiğim…
Bugün gül,
bu ay gül,
bu yıl gül.
Zamanın hangi kapısını açarsan aç bu ömründe…
Ömrüm senin gülüşünle dolsun.
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
