1
Yorum
9
Beğeni
4,6
Puan
78
Okunma
Tüm ihtimalleri bir anlığına sustur.
Kır kalemini, savur geceye kâğıtlarını.
Zamana yenik sözler köşeye çekilsin.
Kaleminin sustuğu yerde,
Kendi karanlığının diliyle
Ruhum konuşsun.
Yıldızlar ardına gizlensin
Senin süslü sözlerin.
Deryalar içinde kalsın derin düşlerin.
Kendi gibi sade diliyle,
Sustuğun yerden
Ruhum konuşsun.
Ne hafızalarının zindanı dayanır,
Ne yüreğinin mürekkebi...
Bırak!
Aklın çöker bu yıkıma,
Yüreğin parçalanır; sığmaz kabına.
Senin pes ettiğin yerden
Ruhum konuşsun.
En karanlık hâlin bile içinden,
Küllerini üfleyip bir nefeste geçen,
Ateşinin közünden
Ruhum konuşsun.
Turgay kılıç
11/12/2025
5.0
80% (4)
3.0
20% (1)
Cevap Yaz