Bir zamanlar çocuktuk…
Ayağımızda düzgün ayakkabılar yoktu belki
ama içimiz tertemizdi.
Üstümüz çabuk kirlenirdi,
yüreğimiz asla.

Her şey oyuncağımız olurdu;
dallar asker,
tel arabalar koca bir dünya…
Ama biz kimsenin oyuncağı olmazdık.

Çamurdan evler yapar,
yıkılınca yeniden kurardık.
Belki de bu yüzden
hayata karşı hiç düşmedik.

Ne telefon gördük,
ne internet karanlığını.
Bizim kitabımız vardı;
o kitapta adamlık yazardı.
Kavga eder,
yine kol kola dönerdik eve
küs kalmazdık, kir tutmazdık.

Ve şimdi…
Dünyanın gürültüsü içinde
içimde hâlâ bir çocuk duruyor:
telden arabasını süren,
tozlu yollara güvenen o çocuk.

En gerçek ben,
bir zamanlar o çocuktum.

ALİ RIZA COŞKUN

Dost kaleme saygıyla..

Mutlu çocuklardık,neşeli ve şen
Komşumuz akraba,çocuklar yeğen
İçimiz doluydu,sevgi ve güven
Bir zamanlar huzur,doluydu ülkem.
.........................Tuğal KÖSEMEN