0
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
33
Okunma
Sürgündeyim şimdilerde...
Aşkın vakitlerinde vuruldu göğsümün kapısı.
Aklımın yolları karanlık bir orman,
düşüncelerim kayıp, birer gölge dolaşıyor.
Oy beni… beni ateşlere attın,
hiç mi dinmez içimin çırpınışı?
Tanrı zulmü haram kılar,
peki bana ettiğin bu özlem niye?
Yüzümü, gözümü senin yüzünle mühürledim,
canımdan geriye bir avuç kor kaldı
hayalin rüzgârla gelsin diye.
Ardı ardına tükenen sigaraların dumanında
yüreğimin “sen” yanı hep yarım kaldı.
Yoksun işte…
Etme, eyleme bu zemheri yükü
yorgun ruhuma.
Gel… bir çitlembik ağacının hikmetiyle,
sar beni göğüs kafesine
sanki eski bir sırra dönüşür gibi.
Ve bırak beni özgür,
çünkü senin gözlerine bakarken
kâinatın bütün yazgısını
yeniden yazacak gücü buluyorum…
