ölümlü dünya, neden sevgimi karşılıksız bırakırsın?
benim sevdamı geceye sakladım, ay bile bilmeden ağlar şimdi.
ellerim boşluğa uzanıyor; senin sıcaklığın, bir düş gibi kayıp.
rüzgâr bile biliyor adını, ama getirmiyor söylemeyi.

denizler durdu, dalgalar sessiz; yıldızlar şahit, ama suskun.
gözlerimde saklı bir bahar var senden kalan tek iz, solgun bir çiçek.
gülüşün bir göl olup içinde boğuldum, sen kıyısına adım atmadın.
bir kelimeyle dirilttim hayatımı; bir kelimeyle öldürdün umudumu.

ölümlü dünya, neden aşkımın karşılığını vermiyorsun?
belki de zamanın cebinde kaybolmuşsun, belki de benden korkuyorsun.
ama bil ki her gecede seni andım, her sabah adınla uyandım.
sen yokken bile seviyorum bu da bir tür sadakat, değil mi?

eğer bir gün dönersen, bil ki hâlâ burada bir kalp bekler;
ölümlü dünyada sevda, ölümsüz bir yara gibi üzerimde.
gel, ellerimi tut; göster bana neden bırakıldım yalnızlığa,
ve eğer cevap yoksa beni yine sevmeye devam et, sessizce, uzaktan.