Söyle Berivan, kalbinde ben var mıyım,
Yoksa rüzgâr gibi geçip giden bir iz miyim?
Yüreğim yangın, dumanım göğe çıkar,
Ben senden sorarım: var mıdır karşılığım?

Gözlerin geceme kandil olur bazen,
Bazen de karanlık çöker bakışından.
Bir adınla yeşerir çorak topraklar,
Bir suskunlukla kurur dallar yanımdan.

Berivan, bu gönül sana adanmış,
Her hecesi şiir, her nefesi ah.
Geldiğim yolları silip geçemedim,
Her taşta, her duvarda senin izah.

Caddelerden geçtim, sokaklara sordum,
Bir tek senin adını söyledim rüzgâra.
Gönül kör olur mu? Olurmuş meğer,
Sevdanla kapandı gözlerim dünyaya.

Berivan, ellerim titrer anınca seni,
Dilime kilit vurur gecelerin efkârı.
Bir çift söz, bir tek hece beklerim,
Sensiz günlerim ömrümden çalar yarı.

Dağlar arkasında yankı oldu feryadım,
Dereler içti gözyaşımı usulca.
Sevda dedikleri candan öteymiş,
Ben sana bağlandım yol bilmezce.

Söyle Berivan, sevdinse susma,
Yüreğim bu yükü daha taşır mı?
Gözlerime bir umut bırak, yeter,
Bir damla sözün bin yara sarar mı?

Berivan, eğer sevmiyorsan de,
Kül olayım, dağılayım rüzgârlara.
Ama eğer seviyorsan gizleme,
Tut elimden, çıkalım yıllara.

Ve bil ki Berivan,
Ömrümün en uzun türküsü sensin.
Söylesen de, söylemesen de
Benim kalbimde hep sevgiyle varsın.