AYAKLARÎM SANA GELDİ

Başka diyâr ararken yine sana geldim âh,
Gözüm âmâ, gönlüm âvâre, dilim hâzîn bir râh.
Ne akıl kaldı ne fikret, ne de bir çâre sabâh;
Beni senden gayrı yola düşüren yoktu ey mâh.


Dokundu bir nefesim cân u gönül teline,
Sanki gizliden bir "Gel" dedin, erdim kendine.
O dem ki ben silindim, düştüm Sen’in yerine;
Bıraktım nefsi, varıp vardım Sen’in dîvine.


Bin keşke içinde saklıdır bir tek niyâzım,
Ellerin değse elime, bulsa sükûn ârzum.
Üşüyen cânımı sen doldurasın nâzım;
Tenin ateş, nefesin bâde, dilim hep niyâzım.


Sensiz yağmurda ıslanmak dahi bir hicran,
Gökkuşağı sensiz eksik, renksiz olur devrân.
Yedi renk içinde yetmiş bin sır olur pinhân;
Sen olmayınca ne bahar gelir ne feyz u îrşân.


Ayrılık vaktinde elvedân yürek yakar,
Vuslatında bir tebessüm âleme gülistan akar.
Gitmek isterdim amma gönül sana tutsak olur bakar;
Son durak bir avuç toprak, yine Sen’i anar.


Hoş geldi kalbe esrârın, gönül buldu visâl,
Kahrın da lütfun gibi, ikisi birden kemâl.
Yakup’un derdi sensin, devâsı sensin hem hâl;
Ben yok oldum Sen içinde, buldu gönül istikmâl.