1
Yorum
5
Beðeni
5,0
Puan
68
Okunma
ÖÐRETMENÝME
Siyah önlük, beyaz yakalýk…
Lisede kasket, defter bitince
“Sil yeniden yaz” derdi öðretmen.
Ne güzel yokluktu o zamanlar;
Dostluðun, sevginin bol olduðu günler…
Lamba ýþýðýnda ders çalýþmak,
Birinin hikâye kitabý okumasý,
Hane halkýnýn sessizce dinlemesi…
Ah o günler!
Özlemdir içimde hâlâ,
Yüreðimin en derin yerinde.
Yokluk içinde kývranýrken bile
Hocalarýn þefkatiyle ýsýnýrdýk
Soðuk kýþ sabahlarýnda.
Aðlarken burnumuzu kollara silmek,
Teneffüslerde uzun eþek, tekme oyunlarý
Ne güzel, ne temiz zamanlardý…
Ve öðretmenler…
Emekleri, merhametleri, hoþgörüleri
Unutulmaz bir yadigâr gibi kaldý içimizde.
Ellerinizden öperim hocam,
Hakkýnýzý helâl ediniz…
Sizin sevginizle büyüdü yolumuz,
Sizin ýþýðýnýzla aydýnlandý gönlümüz.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz