GİTME

Gitme…
Ay’da nur olan dolunayım,
Dolunayda sır olan hilâlim…
Gitme…
Güneşte yanan ışığım,
Işıkta gizli Ben,
Bende tecellî eden Sen…

Gitme;
Gündüzümü zulmet eyleme,
Mahkûm bırakma geçene,
Zira sensiz her an,
Zamanın kapısı kapalı bir odadır gönlüme.

Yağmur bugün başka yağar,
Rahmet iner de ben anlamam;
Zira gönül bağım sen gidince
Her nefeste biraz daha solar,
Her adımında bir yanım
Sessizce içten içe kanar.

Gitme…
Boynum bükük, yürek pervane;
Sensiz çırpınmıyor artık.
Ağlar da ağladığını belli etmez,
Rabbine sığınmış bir yetim gibi durur içimde.

Ne güneşim doğdu,
Ne hilalim yeniden doldu…
Haykırırım;
Ama haykırışımın bile sesi sensiz suskun.

Gitme…
Ateş içinde ateşsiz yanıyorum;
Çöle düşmüş derviş gibi
Seni arıyorum.
Her tarafım serap,
Her serapta senden bir işaret görüyorum.

Yaşamak bir nefesse
Sensiz nefes almak bile ağır geliyor.
Zira ben seni sevmekte değilim yalnız;
Aşkında yanmakla varım.

İsim veremedim bu hâle…
Ne hasrete bir ad bulabildim
Ne bu sevdaya bir sınır.
Sevmekse – seviyorum,
Aşk ise – bilmiyorum;
Secde gerekse – gönlüm kıblegâhında,
Tapmak buysa – tâpıyorum.

Gitme…
Zira sen gidince
Ben’deki “Ben” bile beni terk ediyor.