Ben bir serçenin titrek kanadında
Sana doğru uçmaya mahkûm olan sevdayım.
Hüzün yağmurları düşünce göğsüme
Sen bir güneş gibi doğuyordun tenime

Adınla başlardı kalbimde baharlar
Çiçekler solmadan yaşardım senli mevsimleri
Her solukta senin kokunla dolardı ciğerlerim
Ellerim seninle şekillenir, yönümü seninle bulurdum

Sen yanımdayken tüm kainat sessiz bir şarkı olurdu.
Her adımımız ritim tutardı kalbime
Gülüşün düşlerimde güneş açtırırdı.
Seninle her şey bir mucize gibiydi.

Gözlerin, yıldızsız gecede ışık gibi,
Her baktığında kaybolurum bir başka dünyada.
Sana dair her ânı, bir melodiyi fısıldar.
Kalbim her vuruşunda adını söyler sessizce

İçime çöken karanlık ne kadar ağır olursa olsun,
Sen aklıma gelince bir türkü açılır içimde.
Ben seni, bozkırda ansızın esen yelin serinliği gibi sevdim,
Kuru toprağa düşen ilk yağmur damlası kadar gerçek.

Ve bil ki… ne zaman içimde fırtına kopsa,
Seni düşünmek yetiyor göğümü sakinleştirmeye.
Bir ses olur, bir ışık olur, bir nefes olur adın,
Karanlığın içinden beni çekip alan hep sensin

Belki kelimeler yetmeyecek anlatmaya,
Belki bu sevda hep dizelerden taşacak,
Ama şunu bil;
Yüreğim neye dönüşürse dönüşsün,
En saf, en derin yerinde
Hep sen olacaksın.