Her şey karmakarışık

Düzen, sistem, siyaset hep yılışık

Nazar boncuğu alacağım bu köhne hayata

Hurafelere başkaldıracağım

Terk edeceğim hayatı, döneceğim mayata

Varsın hiçbir ideoloji beni kabul etmesin

Varsın hiçbir paradoks beni çözmesin

Çıksın memleketin el-it-leri, entelektüelleri benim man-(d)a-liteme sığmıyor desin

Anlayışlarım, anlayışsız yurtsuz kalsın

Jakobenler, militaristler benle bakışsın

Marjinal yapılar, düzensiz ve radikal yapımın estetiğinden konuşsun

Etik, atik, skolâstik cüzzamlı çocuklar,

Geçmeyen para misali yalan dolanla oluşturdukları tezin,

Antitezi ile uğraşsın

Sentez yapsın ve artık onların da miadı dolsun

Yürüsün dağlar, taşlar

Yürüsün yollar, yıllar

Psikolojim bozuldu

Depresyondayım

Bu yüzden agresifim

Anlasın ve bana kızmasın çoluk çocuklar

Hiçbir argüman beni anlatmıyor

Saçmalıklarla dolu modern hayatımda,

Demagoji yaparak oluşturduğum hipotezlerin hiçbir hümanistlik tarafı yok

Bilimin aşkla olan izdivacından ateist, marksist bilmem ne-ist fareler doğurdu ülkem

Ve hala diş macunu markalarında beyazlayan dişlerim demode olmuş bir edayla takılıyor objektiflere

Şimdi monoteist anlayışımın, panteist tarafını kendi düalizmimle yaşıyorum

Teknolojinin öteki yüzüne antipati duyuyorum

Kendi sanatımı bir akrobasi çılgınlığıyla sanatsızca çiziyorum

Ve tüm realist anlayışlara inat

Saçmalıklara, romantizme gidiyorum

Bir gün gelecek bu illegal ömrümü pankartlara vuracağım

İstediğim şarkıyı senfonilere takılmadan

İstediğim dilde, istediğim şekilde,

Kendi öz yurdumda yurtsuzca okuyacağım

Belki delidir diyecekler ama olsun

Ben kendi kendimi avutacağım



2010
Ethem BABRAK