Aşk, randevusuna geç kaldı

Ben hırsımı içtiğim çaydan aldım

Gelir sanmıştım

Gelmedi

Gelecek gibi de değildi

Bir yudum, bir yudum daha derken

Çaydanlık küstü, gitti

Ben hem aşksız, hem çaysız kaldım



Vadem her gün biraz daha doluyor

Uykularım uykusuz

Hasretim sensiz

Bir düş kırığı ömrüm

Belli ki ölüm randevusunda



Aynalar

Bakmayın öyle çaresiz

Çorak arazilere düşen yağmur tanesi gibi yalnızım

Ellerimle büyüttüğüm o sevda

Şimdi başka diyarlarda

Vurulur insan, vurulur

Hem de orta yerinden beyninin ve yüreğinin

Ölmek yakışmaz bize

Ölürken yaşamaksa işkence

Manalar da randevusuna geç kaldı

Artık her şey anlamsız

Bitti her şey, bitti dünya

Şimdi koca bir boşluk

Koca bir rüya

Ölür insan ölür de kimseler duymaz çığlığını

Belki de hiç sabah olmaz

Varsın ölsün insan

Ölsün ihanet

Hayata prangalar vurulsun

Yalancı bahar

Ve ihaneti dünden hazır sevdalar ölsün

Ölüm de randevusuna geç kaldı

Ben bir ömür bekledim

O hep gelmiş gibi yaptı

Ama hiç gelmedi

Ben hep ölmüş gibi yaptım

Ama hiç ölemedim





ETHEM BABRAK