Ben bir deliyim
Ve bir şairi ancak deliler anlar
Benim kimliğim yok
Sicilim bozuk
Hayatım kayda alınmamış
Anayasam babamdan miras
Ve ben kendi öz yurdumda vatansızım

Şimdi ızdırapla meşgulüm
Dağladılar her yanımı
En dinamik organımı
Yüreğimi benden kopardılar
Elim kolum bağlı
Tanık olduğum katliamlar yüzünden gözlerim ama
Yaslı gidip şen gelenlerden olamadım
Ne yapayım işte
Kendi öz yurdumda vatansız kaldım

Bir mağarada dünyanın yalancı rüzgarına kapılanlar oldu
Ben bir şairdim ve deliydim
Tozu dumana katamadım
O yalancı rüzgarlara kapılamadım
Pusulam yok
Saçmalık her tarafım
Benim protokolümde proletaryam yok
Ve hala sicilim bozuk
Ve ben kendi öz yurdunda vatansız kaldım

Bedel ihanet gerektiriyor
Sokak ortasında çocuklar öldürülüyor
Rüzgara savrulan ömürler tükeniyor
Ben vatansız şairim benim
Taşını tutup atacağım bir sokağım bile yok
Hapishanelerde geçiyor hayatım
Ve hep kendi öz yurdumda yurtsuz kalıyorum

Senedi yok bu ömrümün
Çılgınca geçen sürgünlüğümün
Çığlıklar yetersiz kalıyor anlatmaya
Savcılar beni başından savıyor
Polisler trafik cezası kesemiyor
Yurdumun yollarında yurtsuz kalıyorum
Tek başıma, yalnız
Şifalı bitkiler şifasız kalıyor
Hor görülmüşlük bende derin izler bırakıyor
Ve yüzümdeki çizgiler derinleştikçe derinleşiyor
Yurtsuz yurdumda esnaflar hesapsız kalıyor
Oruspu tüccarı pezevenkler çalışamıyor
Hayat bilgisinden tüm hocalarım sınıfta kalıyor
Dergim yok
Gazetem yok
Gün geçtikçe sicilim daha da bozuluyor
Ve telefonlarım çalmıyor
Hayat benden vazgeçmiş
Ben hayattan
Arayanım yok
Soranım yok
Benim yurdumda kitapçılar kitapsız kalıyor
Kurduğum parti tek başına iktidar oluyor
Tanrılar birer figüran oluyor benim senaryomda
Anam yok
Babam yok
İnsanlığın insafsızlığı tutuyor
Hiçbir anayasa beni kabul etmiyor
Şahitliğim geçersiz kalıyor
Ben daldıkça batıyorum
Daraldıkça dalıyorum
Ve kendi öz yurdumda vatansız kalıyorum


2008
Ethem Babrak
İstanbul