0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
54
Okunma
Bazen birine kırıldığınız an değil,
ona kırılacak gücü bile kendinizde bulamadığınız an başlar kopuş.
Çünkü bir yerlerde sessizce şu duygu çöker: “Artık değmez.”
Öfke yorulur, sitem susar, hesap sorma isteği kül olur.
Kalbin kapıları gürültüsüzce kapanır;
ne bir ses çıkar, ne bir iz bırakır.
Sözcükler dilinizde düşüp ölür,
duygular geri çekilip kendi karanlığına gömülür.
Hiç açıklama beklemeden, hiçbir talepte bulunmadan
içinizdeki mesafeyi büyütürsünüz.
Ve bazı vedalar tam da böyle olur:
Dışarıdan hâlâ oradasınızdır ama içiniz çoktan yürüyüp gitmiştir.
Giden, aslında en önce içindeki odadan çıkarak gitmiştir.
Yazan
Korhan KÜLÇE
28/11/2025
