0
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
68
Okunma
Gönül derdi ile yanıp eriyen
Bir zamanlar deli coşkun bir seldim
Şimdi baksan ıssız, viran bir yerde
Kurumuş bir damla su olmuşum geldim.
Bahçelerimde soldu gonca güller
Bülbül sustu, artık ötmez diller
Hepsi birer birer çekip gittiler
Yapayalnız kaldım, neyleyim yârim.
Dünya bir handır, konan göçer derler
Yolcusu çok, kimi ağlar kimi güler
Menzile varmadan biter emeller
Gel de gör bu fani dünyanın halin.
Bazen bir rüzgar eser, savurur beni
Ne bir dost bilir ne de bir seveni
Tüketir bu gurbet insana teni
Yüreğimde sızı, dilde ah kaldı.
Aşık Turhal der ki, divane başım
Sormayın dostlar, dert ile yoldaşım
Gözümden akan o acı gözyaşım
Yakar içimi, söndürmez dumanım.
Hüseyin TURHAL
