Ben böyle bir şeyi filmlerde yalan sanırdım...
Nefes alamamak neymiş, o gün anladım.

Köşeyi döndüm aniden, kalabalık bir cadde
Sanki bütün gürültü sus pus oldu tek perde
Gözlerim takıldı bir çift göze, o an bittim
Hayatım film şeridi, ben o karede yittim

Adım atmak istedim, beton zemin buz kesti
Ayaklarım titriyor, sanki fırtına esti
Beynim komut vermiyor, vücudumda isyan var
Bu hissin adı ne? Hem cennet hem de zindan dar!

Nabzım hip-hop ritmi gibi, göğsüme vuruyor tekme
"Sakın bakma" diyorum, "Gözlerini ondan çekme!"
Kelimeler boğazımda düğüm, çözülmez bir kördüğüm
Tarihe not düşülsün: Bu benim ilk kez öldüğüm

Onu ilk gördüğümde kalbim iflas etti
Ayaklarım titredi, aklım firar etti
Bu nasıl bir büyü? Sanki zaman terk etti
Tek bir bakışıyla tüm şehri duman etti

Dizlerimin bağı yok, yerçekimi kayboldu
O an bütün doğrularım, yalanlarla doldu
Yanından geçip gitti, kokusu kaldı rüzgarda
Ben hâlâ ordayım, donmuşum o sonbaharda

Titreyen ellerimi ceplerime sakladım
Kendi kendime dedim ki; "Oğlum sen yasaklandın"
Ne bir "Merhaba" diyebildim, ne de adını sorabildim
Sadece o anın içinde bir heykel gibi durabildim

Şimdi hangi şarkıyı açsam, o an başa sarıyor
Titreyen ayaklarım hâlâ o caddeyi arıyor
Kalbim duracaktı evet, belki de durdu resmen
Bu bir kaza raporu değil, aşka düşüş, esasen!

Göz göze geldik mi? Bilmiyorum...
Beni gördü mü? Sanmıyorum...
Ama ben o titremeyi,
Ömrüm boyunca unutmuyorum.

Ayaklarım titriyordu...
Kalbim...
Kalbim orada kaldı.


(KOR)