Çok mısra için göz yummadın dünyaya
Bu gece de kendin için
Uykusuz kal istedim


....

Eyy uykunun sürgün yediği bilge
Şiirin çetrefil haritasında yolumu ararken
Elimde kör bir pusula
Yüzümde acemi bir şaşkınlık var
Af buyur
Uykusuz gecelerin soyunuk ayazında
Mürekkebi kurumamış satırlarıma
Bir nefeslik can üflemeye
Gelemez misin


Sen ki
Karanlığa kördüğümler atarken
Gözlerin sabaha kurulan sırat köprülerini sayardı
Göğsüne çöken o kadim kambur
Yorgunluğun değil
Taşınan "vefa"nın dağıdır
Avucunun örsünde kelimeler dövülürken
Her çekiç darbesinde saçılır
Anlamın kıvılcımı



Dudaklarındaki o yarım tebessüm
İçindeki kasırgayı gizleyen yırtık perdedir
Kadehindeki anason kokulu
O beyaz zehir
Yüreğine sessizce inen yangının
Ateşe verilmiş kanıdır


Ellerinde tuttuğun sadece kalem değildir
Kelimelerin gölgesine hükmeder parmakların
Zamanın kumaşını kesip
Şiirin sırtına diken terzi
Dizelerinin gölgesinde emekliyor bak hala çırakların
Şu toy kalemime
Haddini ve boyun eğmeyi öğretmeye
Gelemez misin


Ruhun
Kırık aşkların notalarını saklayan
İçi oyulmuş eski bir ud gövdesi
Sesin
Yüzlerdeki hüzün kırışıklarına
Merhem süren o kadife melodi
Bak
Topraklarımızda yüz yıllık çınar gibi büyüdü vefan
Kimseye hesap vermeden uzayan o serin gölgende
Gözlerimden bir dirhem uyku çalmaya
Gelemez misin


Kadehteki o rakı denizi
Cidarları döven
Zapt edilmiş bir fırtınadır aslında
Senin uykusuz nöbetlerinde
Kaç çırağın heves ateşi parlayıp söndü
Kaç ustanın gönül dergahı viran oldu
Can çekişen o kara kaplı defterinde


Bir kez daha!
Şimdi doldur kadehini ey usta
Gecenin en koyu vefa derinliğinden iç bu kez de
Dizelerimden süzülen tortuyu meze bil kendine
Henüz bestelenmemiş şarkıların uğultusu eşliğinde
Kaldır kadehini
Vuralım masaya
Kırılsın kalemin o kara yazgısı


Bu şiir değil sadece
Bu pörtlemiş gözlerden b’akıştır
Senin şerefine!!!



_beyhude