gün gelir herkes, aradığını bulduğunu sanır
oysa o duygu çoğu zaman bir kaybedişin sessiz habercisidir.
insan en mutlu anında yıkılır,
en çok umut bağladığı şeylerde kaybolur umutları.

bazen unutur gerçekleri,
kendi kendine kurduğu hayalleri gerçek sanır.
bilmez ki gerçek, her zaman biraz acı,
acı da uzadıkça derinleşen bir sancıdır.

biter dediğin yerde yeniden başlar,
bir düşmeye görsün yüzün,
solar rengin, betin benzin çekilir.
unutursun gülmeyi,
hayal kurmayı bile unutursun.

günlerce aynı yollardan gidip gelirsin,
hiçbir şeyi fark etmeden.
kendini unutursun, yokmuşsun gibi.
zaman bile senin yaşadığından habersizdir artık,
ona bağlı olan her şey gibi.

sesler anlamını yitirir bir süre sonra,
sen de susarsın ağır ağır.
geçmişi unuttuğunu sanır herkes,
oysa yarınlar çoktan ölmüştür,
umutlar solarken…

Mehmet Demir
211123