1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
87
Okunma
kaderi yazan kalemi
gecenin avuçlarına bıraktım
ne zaman bir harf düşse kâğıda
bir ömür daha eksiliyordu içimden
suskun bir rüzgârın omuzlarında
taşıdım yılların yükünü
her çizgide bir yara izi
her noktada bir sızım vardı
kalem eğildikçe
talihim bükülür sanırdım
meğer kader,
çoktan mürekkebe bulanmış
uyuyan bir masalmış içimde
“yaz” dedi kalem,
“kaçtığın ne varsa satırlarda saklı”
ben kaçmadım
yine de yazdım
çünkü insan,
kendi kaderini okurken tükenen bir şiir
ve bil ki
kaderi yazan kalem
aslında benim
sadece tutmayı bilmeyen
titrek ellerimde.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz