0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
117
Okunma
bugün yine yalnızlığa sarıldım
sanki tek dostum oymuş gibi
sessizliğin soğuk omuzlarında
düştüm kendi içime
bir fincan kahvenin dumanında
gözlerimden kaçan hatıralar
yanı başımda oturur gibi
susarak konuşuyorlar
bir gülüş eksik, bir nefes eksik
odamın duvarlarına çarpıyor kalbim
ama yine de usulca kabul ediyorum
yalnızlığın bana ait tarafını
bugün yine yalnızlığa sarıldım
ama belki de
kendime biraz daha yaklaşmak için.
