0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
75
Okunma
Gölgeler susunca sen fısıldarsın,
rüzgârın saç uçlarında taşıdığı o eski hikâyeyi.
Bir bakışın…
mum ışığı titrer ruhumda,
yandıkça aydınlatır, aydınlandıkça yakar.
Gül güzelim,
senin nefesinle kıpırdar evrenin ince dengesi,
vakitler bile adımlarına ayar verir.
Kokun,
gökyüzüne yazılmış gizli bir sığınak,
her dokunduğu kalbi
bir anda secdeye düşürür.
Sen yürürken
toprak hafifler,
su berraklaşır,
gece bile kendini yeniden doğurur.
Sen…
bir gülden öte,
yazgının karanlık defterine düşmüş
en parlak kırmızı notsun.
Gül güzelim…
adını anan diller bereket bulur,
adını duyan kalpler kapılarını aralar.
Sen mistik bir ışıksın,
Zemherin içinden geçip
ruha yol gösteren o ince çizgi.
5.0
100% (3)
