Sistem çarkları dönüyor, vurdumduymaz bir hızla,
Taşınan yük ağırdır, eğilen her omuzda.
Dün dündü, bitti; bugün yeni bir sayfa,
Değişim artık bir dilek değil, bir zorunlu kavga.
Zincirler kırılır, sadece bakmakla değil,
Bir ses bin sese eklenir, eğilmekle değil.
Korkuyu bırak, titreyen o sesi yükselt,
Gelecek bekleyen değil, elleriyle inşa edendir.
Haksızlığa karşı susmak, razı olmaktır zira,
Konuşmayan dil, vicdanı gizler, döner bir sırlığa.
Artık suskunluk değil, bir çığlık yayılmalı,
Duvarlar örülmeden, köprüler kurulmalı.
Oturup kaderi beklemek, lüksümüz kalmadı,
Her an, her nefes, bir eylem çağrısıdır, unutma.
Bir tohum atarsan bugün, yarın filizlenecek,
Toplumsal bilinç, en güçlü devrimdir, bilecek.
Çizgileri kaldır, aradaki tüm engelleri,
Elini uzat, gör o soğukta titreyen elleri.
Adalet bir güneş gibi, doğmalı her sokağa,
Başlamak için doğru an, tam da şimdi burada.
Kalbindeki o ritmi duy, uyanışın sesidir bu,
Sadece bir şiir değil, yaşamın ta kendisidir bu.
Birlikte yürüyeceğiz, göğe değen başımızla,
Işığı sen yak, karanlık dağılsın nefesimizle.

Hüseyin TURHAL